Bilişsel yaklaşım, işlevsel olmayan düşüncelerin kişinin psikolojik sağlığını ve davranışlarını olumsuz
yönde etkilediğini ileri sürmektedir. Bu yaklaşıma göre, bir davranışa veya duyguya neden olan şey altta
yatan düşüncelerdir. Bu yöntem ile çarpıtılmış veya işlevsel olmayan düşüncelerin çeşitli tekniklerle
değiştirilmesi vasıtasıyla kişinin duygularının ve buna bağlı olarak da davranışlarının değişmesi mümkün
olmaktadır.

Şema terapi, Jeffrey E. Young tarafından geliştirilmiş olan bir psikoterapi yöntemidir. Şema terapi
çocukluk döneminde ortaya çıkan, değişime direnç gösteren psikolojik bozuklukların açıklanması, tespit
edilmesi ve tedavisi için kullanılmaktadır. Şema terapi, bireylerin yaşadıkları psikolojik sorunların
kökeninde olan, karşılanmamış ihtiyaçlarının ne olduğunu ve bu ihtiyaçları temsil eden şemalarını
belirlemeyi ve bu sorunlara karşı baş etme yöntemlerini geliştirmeyi hedeflemektedir. Terapi süreci
sona erdikten sonra, bireylerin olumsuz şemalar ile nasıl baş edeceğini öğrenmiş olması
amaçlanmaktadır.

Çözüm odaklı yaklaşımda, problemler yerine çözümlere odaklanılır. Çözüm, danışanın kendinden
kaynak alır ve bu durum danışanın özgüvenine olumlu bir etki yaratır. Kişinin şu ana kadar hiç
denemediği ve yapamadığı ile değil, geçmişteki başarıları ile ilgilenir. Bireyler genelde kendileri için
olumlu olanı değil olumsuz olanı görme eğilimindedirler. Bu yaklaşımda danışanlara daha önceden fark
etmedikleri olumlu yönleri ve güçleri fark ettirilir. Bu yaklaşımda danışman bireylerin kendi hedeflerini
belirlemesine yardımcı olur.

Psikodinamik yaklaşım, psikanalitik kuramı baz almaktadır. Bu yaklaşımda, uzman ve tarafsız bir
gözlemci konumunu koruyarak danışanların bilinçdışı motivasyonlarını fark etmelerine yardım etmeye
çalışır. Kişinin kendini daha iyi tanımasına ve sorunlarının altında yatan temel dinamikleri anlamasına
odaklanır. Yaklaşım; kişinin takıntı ve saplantıları, korku ve kaygıları, çatışmalara yönelik savunmaları
ve ilişki düzenekleri üzerine kuruludur. Danışan ve uzman arasındaki ilişki, kişinin kendi kendisini
baltalayıcı içsel süreçlerini ve hareketlerini araştırmak için bir alan olarak kullanır. Bu ilişki, süregelen
karşılıklı bir duygusal düzenleme işlevine hizmet eder ve bu yolla değişimin yolunu açar. Bu süreç,
kişinin kendi seçimlerini yapabilmesini ve yaşamını daha etkin yönetebilmesini olanaklı kılar.